درس همراه با سرگرمی

درس همراه با سرگرمی

توی این وبلاگ هم چیزاهای درسی داریم ودر کنار آن سرگرمی پسوارو شوید و نظر فراموش نشود!!!!!!!
درس همراه با سرگرمی

درس همراه با سرگرمی

توی این وبلاگ هم چیزاهای درسی داریم ودر کنار آن سرگرمی پسوارو شوید و نظر فراموش نشود!!!!!!!

هفت شگفتی عظیم در جهان فیزیک



هفت شگفتی عظیم در جهان فیزیک ما به جایی رسیده‌ایم که که بدون حل کردن برخی از مشکلات و مسایل فیزیک، نمی‌توانیم در مورد حقایق و پدیده‌های جالب و شگفت‌انگیز دیگر فیزیکی، اطلاعات بیشتری کسب کنیم. برای درک مفاهیمی مثل خاستگاه و بنیاد جهان هستی، سرنوشت نهایی سیاهچاله‌های فضایی یا امکان سفر در زمان، نیاز داریم که بدانیم جهان هستی چگونه ادامه‌ی حیات می‌دهد.

دانیال جلائیان سامانی دوشنبه 4 آذر 1392 ساعت 22:02
0 نظر

قدیمی ترین پدیده جهان کشف شد


اخترشناسان معتقدند موفق به مشاهده قدیمی ترین پدیده ای شده اند که تاکنون در جهان هستی دیده شده است: کهکشانی دور دور متعلق به زمانهای بسیار بسیار گذشته.

به گزارش خبرگزاری مهر، تصویر این کهکشان که در میان تصاویر منتشر شده از تلسکوپ هابل پنهان شده بود در ابتدا لکه ای کوچک و نورانی دیده می شد که اخترشناسان اروپایی اکنون آن را کهکشانی متعلق به 13.1 میلیارد سال پیش می دانند، زمانی که جهان بسیار جوان بوده و تنها 600 میلیون سال سن داشته است. چنین خصوصیاتی این لکه درخشان را به قدیمی ترین و دورافتاده ترین کهکشان در جهان هستی تبدیل خواهد کرد.

به گفته "متیو لنرت" از رصدخانه پاریس به دلیل قدمت بالای این کهکشان، آنچه دیده می شود فرم اولیه کهکشان نیست و در حال حاضر این کهکشان با همسایگان خود ترکیب شده است.

"ریچارد الیس" از موسسه تکنولوژی کالیفرنیا که نقشی در این کشف نداشته است می گوید: ما در حال نگریستن به جهان هستیم در زمانی که تنها یک بیستم سن کنونی اش را داشته است. در مقیاس انسانی می توان گفت در حال نگریستن سن چهار سالگی از کل طول عمر یک فرد بالغ هستیم.

اخترشناسان اروپایی پس از 16 ساعت رصد از میان تلسکوپ شیلی به منظور بررسی نشانه های نوری گازهای سرد هیدروژن سن این کهکشان را تخمین زدند.

کهکشان جدید هیچ نامی ندارد و تنها با کمکی یکسری از حروف و اعداد شناخته می شود و از این رو لنرت و همکارانش آن را "حباب انتقال سرخ دورافتاده" می نامند.

بر اساس گزارش تلگراف، یافته جدید اخترشناسان با نظریه هایی که در رابطه با زمان متولد شدن اولین کهکشانها و ستاره ها وجود دارد کاملا همخوانی داشته و احتمالا این کهکشان نیز یکی از اولینها بوده است.

دانیال جلائیان سامانی دوشنبه 4 آذر 1392 ساعت 22:01
0 نظر

اگر می‌خواهید زود درس را به ‌خاطر بسپارید




پژوهش‌های قبلی نشان داده بود که اتفاقات اخیر به طور موقت در ناحیه‌ای از مغز به نام هیپوکاموس ذخیره می‌شوند که یادآوری دوباره آنها بلافاصله پس از یادگیری در انتقال آنها به بخش‌های دائم تر مغز نقشی حیاتی دارد. اما در زمان بیداری این مقاومت بسیار شکننده است برای مثال حفظ کردن شعر دوم انتقال شعر قبلی به قسمت عمیق مغز را مشکل می‌کند.

 

نتایج یافته‌های جدید دانشمندان را حیرت زده کرده است. این نتایج نشان می‌دهد که بهترین راه برای فراموش نکردن چیزی که به تازگی یاد گرفته‌اید مانند یک شعر، یک بازی یا یک معادله جبری چرت کوتاهی پس از یادگیری است.

 

به نقل از خبرگزاری فرانسه، محققان آلمانی نشان دادند عملکرد مغز برای جلوگیری از خدشه‌دار شدن موارد به ذهن سپرده شده در جریان خواب بهتر از بیداری است که روزنه جدیدی به روند بسیار پیچیده ضبط و بازیابی داده‌ها و یادگیری کوتاه مدت است.

 

پژوهش‌های قبلی نشان داده بود که اتفاقات اخیر به طور موقت در ناحیه‌ای از مغز به نام هیپوکاموس ذخیره می‌شوند که یادآوری دوباره آنها بلافاصله پس از یادگیری در انتقال آنها به بخش‌های دائم تر مغز نقشی حیاتی دارد.

 

اما در زمان بیداری این مقاومت بسیار شکننده است برای مثال حفظ کردن شعر دوم انتقال شعر قبلی به قسمت عمیق مغز را مشکل می‌کند.

 

تحقیقات جدید نشان داده که این اتفاق زمانی که ما می‌خوابیم نیز رخ می‌دهد. از ۲۴ داوطلب این تحقیق خواسته شده بود تا ۱۵ جفت کارت را به شکل حیوانات و اشیا حفظ کنند و در هنگام انجام آزمایش بوی نامطبوعی برای آنها پخش شد.

 

۴۰ دقیقه بعد، نیمی از آزمایش شوندگانی که بیدار مانده بودند، به یادگیری دوم و اشکال مختلف دیگری پرداختند و درست پیش از آغاز، بوی مشابهی برای آنها پخش شد تا خاطره آزمایش اول را زنده کند.

 

۱۲ آزمایش شونده دیگر، آزمایش دوم را پس از چرتی کوتاه انجام دادند که در جریان این چرت، بویی برای آنها پخش می‌شد.

 

عملکرد گروه دوم هنگام به خاطر آوردن آزمایش اول تا حد زیادی بهتر از گروه اول بود؛ ۸۵ در برابر ۶۰ درصد.


به گفته پزشکان، این کشف می‌تواند کمک خوبی به قربانیان تصادفات شدید باشد که بر حافظه آنها تأثیرگذار بوده است.

دانیال جلائیان سامانی دوشنبه 4 آذر 1392 ساعت 15:54
0 نظر

چرا جغدها می‌توانند سر خود را بچرخانند؟!


جغدها علاوه بر انعطاف‌پذیری بالای بافت و مهره‌های گردنی خود برای اینکه بتوانند سر را به سادگی بچرخانند، شریان پشتیبانی دارند که در هنگام گردش سریع سر، مواد مغذی و اکسیژن مورد نیاز آنرا تأمین می‌کند.
جغدها بر خلاف ما انسان‌ها و بسیاری دیگر از گونه‌های جانوری می‌توانند بدون اینکه کوچکترین آسیبی به اسکلت و رگ‌های خونی گردن خود وارد کنند، سر را حداکثر 270 درجه بچرخانند. فکر می‌کنند این انعطاف‌پذیری حیرت‌انگیز چطور به وجود آمده است؟
به گزارش نشنال جئوگرافیک، محققان دانشکده پزشکی دانشگاه جانز هاپکینز موفق شده‌اند راز این توانایی جادویی جغدها را فاش کنند.

آنها می‌گویند مهره‌های گردنی و رگ‌های خونی این پرنده برای گردش سریع سر طراحی شده است.

جغد,چرا جغدها می‌توانند سر خود را بچرخانند,چگونگی چرخش سر جغد,دانستنیهای علمی

نکته اینجاست که جغدها مانند ما انسان‌ها و بسیاری از گونه‌های دیگر نمی‌توانند چشم‌های خود را حرکت بدهند و در حقیقت چرخش سر جای حرکت چشم آنها را برای دیدن محیط پیرامون گرفته است. ما انسان‌ها برای دیدن فضای یک اتاق یا محیط پیرامون خود به سادگی می‌توانیم چشم‌ها را حرکت بدهیم؛ اما چشم جغدها ثابت است و نمی‌توانند کره چشم خود را برای دیدن محیط اطراف خود حرکت دهند، آنها ناچار برای دیدن هر چیزی باید از قدرت به ظاهر ماوراء‌الطبیعه خود استفاده کنند و سر را به اطراف بچرخانند.
اریک فورسمن که زیست‌شناس حیات وحش است و در این تحقیق مشارکت نداشته، می‌گوید: «بدن گروهی از پرندگان برای تاب آوردن در برابر این حجم از حرکت طراحی شده و بافت و رگ‌های خونی آنها بسیار انعطاف‌پذیر هستند».

جغد,چرا جغدها می‌توانند سر خود را بچرخانند,چگونگی چرخش سر جغد,دانستنیهای علمی

چرخش 270 درجه
گردن جغدها را 14 مهره گردنی تشکیل می‌دهد که با پر پوشیده شده و سر را از یک نقطه به تنه متصل کرده است. این در حالی است که گردن ما انسان‌ها تنها از 7 مهره تشکیل شده، از دو نقطه به سر متصل است و احتمال چرخش سر را از بین می‌برد.

البته ساختار منعطف گردن جغدها هم اجازه چرخش 360 درجه را به سر نمی‌دهد و حداکثر امکان حرکت 270 درجه خواهد بود. این میزان از حرکت سر به سادگی می‌تواند باعث شکستگی استخوان‌ها در حیوانات دیگر و خون‌ریزی داخلی شود.
 محققان دانشگاه جانز هاپکینز برای انجام این تحقیق تازه، تصویر سه‌بعدی رگ‌های گردنی و استخوان‌های 12 پرنده مرده را تهیه کردند. آنها پیش از کالبد شکافی به درون رگ‌های خونی رنگ و پلاستیک قرمز مایع تزریق کردند تا سرخرگ‌ها را برای تشریح حفظ کنند.
بررسی‌ها نشان می‌داد در بدن این پرندگان شریان‌ پشتیبانی وجود دارد که هنگام گرفتگی رگ‌های خونی در اثر چرخش ناگهانی گردن انتقال مواد مغذی و اکسیژن را به عهده می‌گیرد. نکته جالب‌توجه دیگر اتساع رگ‌های خونی پس از بازگشت گردن به حالت عادی است که باعث می‌شود جریان اضافی که وارد سیستم شده، کنترل شود.

جغد,چرا جغدها می‌توانند سر خود را بچرخانند,چگونگی چرخش سر جغد,دانستنیهای علمی

فورسمن می‌گوید: «این توانایی جالب تنها در انحصار جغدها نیست، بلکه پرنده‌های دیگری مانند قوش‌ دم‌قرمز هم می‌توانند گردن خود را تقریبا به خوبی پسرعموهای اسرارآمیزشان به اطراف بچرخانند. این قابلیت برای پیدا کردن شکار یا حفظ پرنده در برابر شکارچیان بسیار باارزش است».

به نظر می‌رسد جغدها کمتر از آن چیزی که تاکنون فکرش را می‌کردیم، در محیط‌زیست خود اسرارآمیز و متفاوت باشند؛ گرچه داستان‌ها و صدای دلهره‌آور آنها که در دل شب شنیده می‌شود، جغدها را به سوژه بسیارخوبی برای تریلرهای هالیوود تبدیل کرده است.

منبع:khabaronline.i

دانیال جلائیان سامانی دوشنبه 4 آذر 1392 ساعت 15:53
0 نظر

چرا ابرها سقوط نمی‌کنند!؟

منظره شگفت‌انگیزی است دیدن آسمانی که در زمینه آبی آن، ابرهای سپید به آرامی در حال حرکتند بخصوص اگر ابرهای پنبه‌ای کومولوس باشند که مثل یک کپه پنبه غول پیکر در حال سفر طولانی هوایی خود هستند؛ اما تا حالا فکر کرده‌اید ابرها چطور آن بالا شناور باقی می‌مانند؟

لطفا پیش از این که حالت صورت‌تان را به حالت معروف عاقل اندر سفیه تغییر دهید چند جمله بعدی را نیز بخوانید.
من هم می‌دانم تا حالا کسی ندیده است که یک تکه ابر یکدفعه سقوط کند و با صدای بلندی به زمین بخورد. به نظر شما کدام گزینه عجیب‌تر است؛ این که ابر به زمین بخورد یا نخورد؟
همه ما می‌دانیم آب سنگین‌تر از هواست و باز هم بدیهی است ابر از قطرات ریز آب تشکیل شده است. پس چرا نمی‌افتد پایین؟
اگر هنوز هم شک دارید که دیدن یک ابر شناور در آسمان عجیب است، در نظر بگیرید هر قطعه ابر کوچک حدود 550 تن وزن دارد، یعنی تقریبا معادل وزن 100 راس فیل بالغ. یعنی اگر شما یک روز صبح از خانه خارج شوید و ببینید 100 فیل در هوا در حال شنا هستند، تعجب نمی‌کنید؟
اما اگر چگالی آب بیشتر از هواست و هر تکه ابر هم اندازه یک گله 100 تایی فیل جرم دارد و گرانش زمین هم سر جایش باقی است، پس چرا ابرها سقوط نمی‌کنند؟
واقعیت این است که ابرها سقوط می‌کردند اگر همه ذرات تشکیل‌دهنده آن به هم متصل بودند. ابرها از قطرات بسیار کوچک آب تشکیل شده‌اند.
ابعاد هر یک از این ذرات قطری معادل یک تا 100 میکرون دارند. هر توده ابر از ذرات جداگانه‌ای در این ابعاد ساخته شده است به طور میانگین در هر یک سی‌سی حجم ابر می‌توان چند صد ذره کوچک پیدا کرد.
در واقع بین هر دو ذره فاصله بزرگی حدود یک ملی‌متر فاصله وجود دارد. این یک میلی‌متر چیزی حدود 100 برابر قطر ذرات است و در عمل می‌بینیم بسیاری از این ذرات در جریان حرکت توده ابر حتی به هم نزدیک هم نمی‌شوند و برخوردی با هم ندارند.
اگرچه جرم کل ابر بسیار عظیم است، اما جرم تک‌تک ذرات سازنده آن بسیار پایین و ناچیز بوده به طوری که باید اثر جریانات هوایی و مقاومت هوا را روی آن محاسبه کرد.
به طور کلی جریانات هوایی که به دلیل گرمای سطح زمین از پایین به بالا جریان دارد کمک می‌کند تا تک‌تک این قطرات و در نتیجه کل ابر ساعت‌ها به حرکت در آسمان ادامه دهد.
این ذرات تشکیل‌دهنده ابر بر جریان هوایی شناور می‌مانند و به این ترتیب کل ابر از سقوط باز می‌ماند. البته می‌توان این توضیح را دقیق‌تر هم کرد. با کوچک شدن قطر ذرات، میزان درگیری آن با محیط اطرافش بیشتر می‌شود.
نیرویی که لازم است تا یک کره کوچک را در محیطی فشرده (در این مورد هوا)‌ حرکت دهد، طبق قانونی به نام استوکس محاسبه می‌شود.
با کمک این نیرو می‌توان سرعت حدی سقوط این ذرات را حساب کرد، این سرعت با توجه به قطر ذرات آنقدر کم است که بیشتر از 2 سال طول خواهد کشید تا یک متر سقوط کند.
معلوم است که عمر هیچ ابری به این حد نمی‌رسد و پیش از رسیدن به این نقطه ابر دگرگون شده است.
به این ترتیب ابر تنها زمانی سقوط خواهد کرد که محیط فشرده‌تر و قطرات با هم ترکیب شده و ذره‌های بزرگ‌تری تشکیل ‌دهند که بر اثر افزایش قطر، سرعت حدی سقوطشان افزایش یافته و به شکل باران به زمین سقوط ‌کنند.
اگر فیل‌‌ها هم می‌توانستند اجزای بدنشان را از هم جدا کنند آنها هم می‌توانستند در هوا شناور باقی بمانند.

دانیال جلائیان سامانی دوشنبه 4 آذر 1392 ساعت 15:52
0 نظر