آیا می دانید چرا مریخ سرخ است؟
تقریبا اکثر مردم سیاره مریخ را که به سیاره سرخ منظومه شمسی معروف است می شناسند ؛ این سیاره در بعضی از شب ها به دور از نور خورشید با چشم غیر مسلح به صورت یک ستاره سرخ رنگ در آسمان دیده می شود.سارا توده زارع کارشناس نجوم گفت:
شاید سادهترین توضیح برای قرمز رنگ بودن سطح مریخ وجود ماده سطحی یا سنگپوش آن که دارای مقادیر زیادی اکسید آهن است و تنها دلیل سرخی آن زنگ آهن موجود در این سیاره باشد.
4.5 میلیارد سال قبل و در زمان شکلگیری منظومه شمسی عنصر سنگین آهن در قلب ستارگان مرده در ابرهای گازی و غباری در حال چرخش بوده است. این ابرها از لحاظ گرانشی برای تشکیل خورشید و سیارات دیگر در هم شکسته شدند و توده آهن زمین هنگامی که سیاره جوان بود، به هسته آن رفت ولی مریخ به دلیل اندازه کوچک و گرانش ضعیف آهن کمتری را در هسته خود فرو برد.
مریخ دارای هسته ایی آهنی است و در سطوح این سیاره نیز آهن به فراوانی یافت میشود به طوری که این عنصر ساده و درخشان به علت قرار گیری در معرض مقادیر کافی اکسیژن به اکسید آهن که رنگی قرمز دارد تبدیل شود و این ترکیب طول موجهای آبی و سبزرنگ طیف نوری را گرفته و طول موجهای قرمز رنگ را منعکس می کند.
با وجود تحقیقات گسترده ای که تاکنون توسط دانشمندان جهان شده است اما هنوز هیچ کس توضیح درست و دقیقی برای این موضوع نیافته و قرمز رنگ بودن سطح مریخ هنوز هم در هالهیی از ابهام است.
منبع:yjc.ir
چرا پای پنگوئن ها در سرما یخ نمی زند؟
پنگوئن ها پرندگانی هستند که بر خلاف دیگر همگروهانشان، قدرت پرواز ندارند. این گروه از پرندگان ساکن نواحی سردسیری نیمکره جنوبی زمین و بویژه قطب جنوب هستند.
این پرنده بر خلاف پرندگان دیگر هرگز در زمین های خشک قدم نمی گذارد و تمام عمرش را در دریا یا روی یخ های قطب جنوب سپری می کند.
پاهای پنگوئن شبیه به پاهای اردک است و با توجه به ساختار آن می تواند برای شنا کردن از پاهایش استفاده کند. علاوه بر این، پنگوئن قطبی می تواند به کمک پاهایش و براحتی روی برف و یخ راه برود.
اما ممکن است این سوال برایتان مطرح شود که چرا پاهای پنگوئن یخ نمی زند؟
اگرچه این موجود مدام روی برف و یخ راه می رود، اما هیچ گاه پاهایش یخ نمی زند. در حقیقت مکانیسمی در بدن این پرنده وجود دارد که مانع از یخ زدن پاهایش می شود و این مکانیسم همان چگونگی گردش خون در بدن پنگوئن است.
سیستم گردش خون در پاها و انگشتان پاهای پنگوئن به گونه ای تکامل یافته که از دست دادن گرمای بدن این پرنده را تا حد امکان کاهش داده و به حداقل می رساند و به این ترتیب در حالی که پنگوئن روی برف و یخ در حال راه رفتن است، دمای پاهایش به اندازه ای است که از یخ زدن پاها ممانعت به عمل می آورد.
در هوای سرد گردش خون در پاهای پنگوئن محدود می شود و به این ترتیب دمای پاها به رغم سرمای هوا کاهش نمی یابد. در حقیقت انسان ها نیز می توانند از روش مشابهی برای جلوگیری از یخ زدن دست ها و پاهایشان در روزهای سرد استفاده کنند. اگر دقت کرده باشید، در هوای سرد رنگ دست ها سفیدتر می شود.
تغییر رنگ دست و سفیدتر شدن آن به این علت است که خونرسانی به دست برای مقابله با سرما کاهش می یابد.علاوه بر این، قسمت بالای پا در این گروه از پرندگان مانند یک مبدل حرارتی طبیعی عمل می کند و به عبارت دیگر در مسیر خونرسانی به انگشتان، دمای خونی را که از بدن به پاها منتقل می شود، کاهش می دهد و در مقابل در مسیر برگشت، دمای خونی را که از پاها به بدن برگردانده می شود ، افزایش می دهد.
عروق و رگ های خونی در پاهای پرندگان ساختار درهم پیچیده و منحصر به فردی دارد که در جلوگیری از یخ زدگی پا نقش بسیار مهمی دارد. به این ترتیب خونی که از طریق سیستم خونرسانی به پا می رسد از قبل فرآیند کاهش دما را پشت سر گذاشته است و در نتیجه در این قسمت از بدن یعنی پا دمای زیادی را از دست نمی دهد. با کنترل جریان خون دمای پاها به یک یا ۲ درجه بالاتر از دمای انجماد می رسد و پاها هنگام راه رفتن روی برف و یخ دمای کمتری را از دست می دهند.
منبع: jamejamonline.ir
چرا حشرات یخ نمی زنند
آیا تا به حال حشره ای را دیده اید که در سرما لباس زمستانی به تن کرده باشد؟ بی شک هیچ حشره ای را ندیده اید که برای در امان ماندن از سرمای زمستان، لباسی از جنس پوست حیوانات به تن داشته باشد.
این در حالی است که این موجودات خونسرد هستند و دمای بدن آنها نزدیک به دمای محیط اطرافشان است. به نظر شما چرا این موجودات در سرما یخ نمی زنند؟ چه عاملی به آنها کمک می کند بتوانند در مقابل سرمای هوا از خود مقاومت نشان داده و به حیاتشان ادامه دهند؟
البته بعضی از حشرات در اثر سرما می میرند. بسیاری از گونه های حشرات تنها در یک مرحله زندگی، خود را با سرمای زمستانی تطبیق می دهند.
برای مثال در بعضی از حشرات تنها آنها که در مرحله شفیرگی هستند و بدنشان داخل پیله ای عایق قرار گرفته است توانایی مقاومت در برابر سرمای هوا را دارند.
حشرات دیگر مانند پشه ها و ملخ ها اصلا در برابر سرما مقاوم نبوده و بسرعت می میرند. اما این حشرات در اعماق آب یا خاک تخمگذاری می کنند تا تخم ها در سرمای هوا یخ نزند تا زمانی که تخم ها در این شرایط از سرمای هوا مصون بمانند، می توانند در آغاز فصل بهار سر از تخم بیرون بیاورند.
اما برخی از حشرات بالغ و عنکبوت ها در سرمای هوا زنده می مانند و کاهش دمای هوا تهدیدی علیه حیات این گروه از موجودات نیست.
این گروه از حشرات در اعماق زمین که در مقایسه با سطح زمین دمای بیشتری دارد مخفی می شوند و در خانه های گرمی که در دل خاک می سازند پناه می گیرند.
یکی از قابلیت های حشرات این است که گروهی از آنها با آغاز فصل سرما به خواب زمستانی می روند و با این روش خود را از سرمای زمستان مصون نگه می دارند.
اما هنوز محققان درباره خواب زمستانی حشرات به یافته هایی دست نیافته اند و از این رو به نظر می رسد خواب زمستانی حشرات در مقایسه با دیگر موجوداتی که در زمستان به خواب می روند متفاوت باشد.
اما آنچه مسلم است حشراتی که به خواب زمستانی می روند به طور کامل غیرفعال شده و کاهش متابولیسم بدن در این موجودات به آنها این امکان را می دهد تا بتوانند در سرمای زمستان از ذخیره چربی بدنشان برای زنده ماندن استفاده کنند.
بسیاری از حشراتی که به خواب زمستانی می روند، حتی در دمای کمتر از نقطه انجماد نیز می توانند زنده بمانند. به نظر شما چنین چیزی چطور ممکن است؟ این موجودات نوعی ضدیخ انحصاری در بدنشان می سازند.
هنگام خواب زمستانی، حشرات انواع مختلفی الکل در بدنشان تولید می کنند. این الکل، نقطه انجماد مایعاتی که در بدنشان وجود دارد را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.
این ضدیخ طبیعی به بسیاری از حشرات کمک می کند در سرمای زمستان زنده مانده و با آغاز فصل بهار زندگی را دوباره از سر گیرند.
منبع: wired.com
پیر شدن چگونه اتفاق می افتد ؟
گروهی از محققان مرکز ملی تحقیقان سرطان اسپانیا اقدام به انتشار یک مقاله کرده اند که طول عمر را در پستانداران در یک سطح ملکولی به اندازه تلومرها به عنوان پایانه فیزیکی کروموزمهای خطی که دربرگیرنده کدهای تکراری DNA هستند، نسبت داده اند.
ماریا بلاسکو رئیس این گروه تحقیقاتی اظهار داشت: ما سرعت پیر شدن را بررسی می کنیم چرا که پیر شدن ارگانیسمها عامل ریسک اصلی برای بسیاری از انواع بیمارها از جمله سرطان است. موشهایی که تلومرهایشان سریعتر کوتاه شود به طور متوسط 30 درصد کوتاه تر عمل می کنند و زودتر پیر شده و سرطان می گیرند. این امر به ما نشانه ای درباره سرعت پیرشدن می دهد.
این پژوهش که در نسخه آنلاین مجله گزارشهای سلول منتشر شده درهای تحقیقات آینده درباره چگونگی پیر شدن سلولها و احتمالا تعیین طول عمر برای یک اورگانیسم خاص را باز می کند.
رابرت مرشاند 100 ساله که 51 کیلوگرم وزن دارد، در زمان جوانی خود مشت زن بوده و 300 دور پیست دوچرخه سواری را درشهر لیون در مرکز فرانسه در عرض 4 ساعت و 17 دقیقه و 17 ثانیه طی کرده است که برای سن وی یک رکورد رسمی محسوب می شود.
وی می گوید : این کار را برای قهرمان بودن انجام نمیدهم. میخواهم ثابت کنم که با داشتن بیش از صد سال، هنوز میتوان دوچرخه سواری کرد.
سرزنده بودن مرشاند توجه دانشمندان موسسه ملی تحقیقاتی اینسرم را به خود جلب کرده است. آنها هر سه ماه یک بار او را تحت آزمایشهای مختلف قرار می دهند تا راز طول عمر و سلامتی وی را کشف کنند.
وجود تلومر به عنوان سپر حفاظتی برای محافظت از ژنوم سلول یوکاریوتی اهمیت حیاتی دارد و کاهش زیاد طول تلومر منجر به از بین رفتن توانایی عملکرد این ساختار در انجام وظایف خود شده و درنهایت سلول را به سوی نابودی میبرد.
مشاهدات متعدد نشان دادهاند که سلولهای سوماتیک انسانی، که در سیستم شیشه(in vitro) کشت داده شدهاند، تنها میتوانند تعداد محدودی تقسیم را انجام دهد و پس از آن رشد آنها متوقف شده و سلولها دچار سالخوردگی میشوند پس از اینکه کاهش طول تلومر به حد بحرانی برسد فرکانس بالایی از نوترکیبیهای کروموزمی مشاهده میشود همین امر میتواند عامل سالخوردگی و نهایتا نابودی سلول شود.
این اتفاق در بدن موجودات زنده (in vivo) نیز رخ میدهد و تحقیقات ارتباط طول عمر موجودات زنده پرسلولی و کاهش طول تلومر را نشان میدهند. به عنوان مثال در یک بررسی بر روی موش صحرایی مشاهده شد که کاهش طول عمر تلومر در بافتهای سوماتیک این جانور در جنس نر بیشتر (سریعتر) از جنس ماده است و این مطلب با طول عمر آنها که در مادهها بیش از نرها است مطابقت دارد.
همین مسئله باعث شد که بحثهایی در رابطه با افزایش مدت عمر بشر و حتی جاودانگی بشر مطرح شود و دانشمندان در تلاش هستند که ابتدا اینکار را با ساختن حیوانات آزمایشگاهی مثلا موشهایی با عمرهای طولانی تر از حد معمول به مرحله عمل برسانند.
منبع:konjkav.com
تنها موردی که کمبود آن در ایستگاه به خوبی احساس می شود، دوش حمام است.
به گفته پاییت بی وزنی که باعث خواب عمیق فضانوردان می شود آنها را از حمام مفرح صبحگاه محروم می کند زیرا در بی وزنی، چکیدن آب بر روی سر افراد کاملا غیر ممکن است.
فضانورد کانادایی ساکن ایستگاه فضایی بین المللی در مصاحبه ای با ناسا قسمتی از شرایط زندگی فضانوردان در این پایگاه مداری از جمله نحوه خواب آنها را شرح داد.
شاید فضانوردان در مدار زمین ناچار به انجام کارهای بسیار سختی از جمله ساختن یک ایستگاه 100 بیلیون دلاری باشند اما به طور قطع خوابیدن از جمله این کارهای سخت به شمار نمی رود.
در واقع به خواب رفتن در فضا بسیار راحت است زیرا به گفته جولی پاییت فضانورد کانادایی ایستگاه بین المللی فضایی که به مدت یک هفته در ایستگاه اقامت داشته است می توان بدون وجود مزاحمت کشش گرانشی به راحتی به خواب رفت.
به گفته وی فضانوردان در مدار بسیار راحت می خوابند. هر فرد برای خود کیسه خوابی دارد که در هنگام خواب در آن معلق است.
کیسه های خواب نیز درون اتاقک معلق است و تنها کاری که باید انجام داد، اتصال کیسه خواب با قسمتی از اتاقک است زیرا به گفته پاییت ممکن است در طول شب از قسمتی از اتاق به قسمتی جابجا شد که فرد انتظار حضور در آن قسمت را ندارد.
کوئیچی واکاتا فضانورد ژاپنی که به مدت 4/5 ماه از زندگی خود را در ایستگاه سپری کرده، معتقد است وصل بودن کیسه خواب به قسمتی از بدنه اتاقک بسیار مهم است زیرا در غیر اینصورت احتمال برخورد با رایانه های بسیار حساس و تجهیزاتی که فعال یا غیر فعال شدن ناگهانی آنها منجر به فاجعه خواهد شد، وجود دارد.
تنها موردی که کمبود آن در ایستگاه به خوبی احساس می شود، دوش حمام است. به گفته پاییت بی وزنی که باعث خواب عمیق فضانوردان می شود آنها را از حمام مفرح صبحگاه محروم می کند زیرا در بی وزنی، چکیدن آب بر روی سر افراد کاملا غیر ممکن است.
اسکای لب، اولین ایستگاه فضایی آمریکا و ایستگاه روسی میر دارای تجهیزات حمام بوده اند و فضانوردان می توانستند به راحتی از این تجهیزات استفاده کنند.
بر اساس گزارش ام اس ان بی سی، با این حال در ایستگاه فضایی فضانوردان از آب پاشی مخصوص برای شستشو استفاده کرده و موهای خود را با کمک شامپویی خشک و بدون نیاز به آب پاک نگاه می دارند.
منبع:isna.ir